Life Strategy by JEE

5 สิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อ CEO ลงมือทำแบรนด์ CEO หรือผู้บริหารหมายเลข 1 ขององค์กรส่วนใหญ่ ซึ่งในบางที่อาจมีความหมายรวมถึงเจ้าของกิจการ ผู้ก่อตั้งหรือ Founder ก็สามารถเป็นไปได้ มักมีความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงในการคุมบังเหียนการบริหารสูงสุดเพื่อให้สามารถขับเคลื่อนกิจการจนบรรลุเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ทางธุรกิจให้จงได้ แน่นอนว่าระดับเบอร์นี้แล้วย่อมโฟกัสไปที่สัมฤทธิ์ผลของการดำเนินกิจกรรมทั้งหมดขององค์กรหรือว่ากันง่ายๆก็คือ ตอบ Bottom Line ของบริษัทที่ตั้งใจไว้หรือไม่ ? และส่วนมาก Bottom Line ก็คือตัวเลขผลประกอบการนั่นเอง แล้ว CEO เกี่ยวข้องอย่างไรกับแบรนด์ ? เป็นคำถามที่ดูเหมือนว่ามีการพูดคุยกันเยอะ และคำตอบที่ได้รับส่วนใหญ่ก็มักเป็นคำพูดสวยงามประมาณว่าเกี่ยวข้องอยู่แล้ว เกี่ยวแน่นอน ปกติ CEO ก็ต้องออกมาแถลงข่าวหรือให้สัมภาษณ์เรื่องแบรนด์ตลอดเวลาอยู่แล้ว อะไรประมาณนี้ ซึ่งก็ไม่ใช่คำตอบที่ผิด แต่อาจจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องครบถ้วนและสมบูรณ์จริงๆ เพราะอะไร ? ย้อนกลับไปอ่านในย่อหน้าแรก จะเห็นว่าภารกิจสำคัญของ CEO คือการทำให้องค์กรไปถึงเป้าหมายให้ได้ ด...

Service Mind หรือ Service Speed ที่แบรนด์ควรใช้ครองใจลูกค้า? ถ้าในการสร้างแบรนด์หนีไม่พ้นการสร้างความสัมพันธ์เชิงบวกกับผู้บริโภคผ่านจุดสัมผัสต่างๆ (touchpoints) ซึ่งผู้เขียนชอบใช้คำว่าจุดปะทะเพราะเห็นภาพและได้อารมณ์กว่า เชื่อว่า พนักงานหรือบุคลากรของแบรนด์คือหนึ่งในจุดปะทะที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อประสบการณ์ เมื่อคนของแบรนด์คือส่วนหนึ่งของแบรนด์ เป็นนิมิตหมายอันดีที่ผู้ประกอบการต่างๆเริ่มเข้าใจถึงการทำงานของแบรนด์และตระหนักถึงความสำคัญของการสร้างแบรนด์ ท่ีผ่านมาโจทย์ของการเตรียมพนักงานโดยเฉพาะกลุ่มที่เป็นแนวหน้าของการปะทะ (Front of house) เช่น พนักงานขาย พนักงานบริการ พนักงานต้อนรับ เป็นต้น คือการสร้างจิตแห่งการบริการหรือ Service Mind เป็นคำที่ใช้กันมานานแสนนาน เจ้าของกิจการหรือซีอีโอมักจะวอนขอและเรียกร้องให้พนักงานแถวหน้าของตนมี Service Mind กันให้มากที่สุด บางองค์กรลามไปถึงบุคลากรภายใน (Back of house) ว่าควรต้องมีจิตบริการให้กับแผนกต่างๆสนับสนุนกันภายในให้มากขึ้นกว่านี้ มีแบรนด์ไหนที่ไม่อยากได้คนที่มี Service Mind บ้าง? แล้วถ้าถามผู้บริโภคหรือลูกค้าว่าชอบพนักงานที่มี Service ...

เมื่อแบรนด์หันมารุกด้วยการฟัง Your Brand Wins in Voices สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ทำงาน ให้คำปรึกษา และบรรยายสายแบรนด์มานานพอสมควร คือการได้เข้าใจถึงคำว่าแบรนด์ที่แทบไม่ต่างจากชีวิตจริงของคนเราเลย มีบางอย่างที่ตัวเราหรือแบรนด์ของเราก็ไม่สามารถพูดได้ด้วยตัวเองอย่างเต็มปาก คุณว่าจริงมั๊ย? เคยได้ยินใครพูดว่าตนเองเป็นคนดีหรือเป็นคนเก่งบ้าง? ฟังแล้วรู้สึกอย่างไร? ผู้เรียนหลายคนเคยยกมือตอบว่านั่นคือการโฆษณา บางอย่างก็ต้องเป็นเรื่องของการยอมรับ ถ้าดีจริงเก่งจริง คนที่ได้พบเห็นได้สัมผัสตัวจริงเดี๋ยวก็รู้เอง สุดท้ายผู้ฟังจะกลายเป็นผู้บอกต่อกันเพราะเป็น "ความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อคนๆนั้น"  การพูดเองไปซะทุกอย่างเสี่ยงต่อปฏิกิริยาต่างๆ จึงมีสำนวนเด็ดที่ว่า การกระทำนั้นดังกว่าคำพูด (Actions speak louder than words) แบรนด์เองก็ไม่ต่างกันซักเท่าไหร่ จุดยืนตัวตนเรื่องเด่นข้อดีของแบรนด์มีให้พูดเพียบเลยขนมาพูดเยอะๆพูดบ่อยๆเพี่อว่าแบรนด์จะได้แจ้งเกิดและครองที่นั่งในใจผู้บริโภคได้สำเร็จ แต่การพูดอยู่ฝ่ายเดียวไม่ได้แปลว่าจะเกิดการยอมรับและบอกต่อ ถ้าหาก "ความรู้สึ...

ดักตะกอนใจ Aware your mind's silt หัวข้อนี้ผุดขึ้นในหัวขณะกำลังอาบน้ำพอดี เชื่อว่าหลายๆคนคงเกิดความคิดดีๆขณะนั้นเช่นกัน เหมือนกับทวิตเตอร์รายหนึ่งที่ชื่อ Shower Thoughts ที่ได้ติดตามอยู่หลายปี น่าสนใจตรงที่ก่อนหน้านี้อาจจะคิดไม่ออกหรือไม่เคยคิดถึงเลย แต่ทำไมเพียงแค่สายน้ำที่รดใส่หัวจึงสะกิดสมองให้ผุดไอเดียเจ๋งๆ ประโยคดีๆ หรือแม้แต่ระลึกเรื่องสำคัญที่ควรทำแต่ลืมทำไปแล้วได้อย่างน่าประหลาดใจ เรื่องนี้ก็เช่นกัน ถึงกับวิ่งออกมากลางคันเพื่อมาจดลงกระดาษไว้กันลืม เพราะเคยมีอยู่หลายครั้งที่นึกอะไรดีๆได้แล้วไว้ใจระบบความจำของตนเอง พอผ่านไปกลับนึกไม่ออก คิดจนหัวแทบแตก เจ็บใจอยู่หลายวัน เพียงเพราะจำได้ว่ามันเจ๋งซะจนเราเสียดายมัน แว่บแรกที่คิดเรื่องนี้มันไหลออกมาเป็นประโยคที่ว่า "ตราบใดที่มีตะกอน กวนยังไงมันก็ขุ่น" คุณว่าจริงมั๊ย ไม่ว่าเราจะเบามือเพียงใด น้ำที่มีตะกอนนอนก้นมันก็จะเริ่มขุ่นมัวทีละน้อย หรือในบางครั้งเพียงแรงสั่นสะเทือนจากภายนอกหรือการกระแทกทางอ้อมก็ส่งผลให้ตะกอนเต้นระบำได้เช่นกัน นับประสาอะไรกับการโยนก้อนหินโครมลงไป น้ำแทบจะกลายร่างเป็นโคลนดินทันที ถ้า...

ตากผ้าบำบัด Clothes Hanging Therapy คิดว่าจะเล่าเรื่องนี้มานานพอสมควร ถึงกับตั้งชื่อหัวเรื่องไว้รอเลยทีเดียว เหตุเกิดมาจากขณะกำลังตากผ้าหลังจากที่ซักเสร็จ ซึ่งก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมาย เนื่องจากใช้เครื่องซักผ้าทุ่นแรงไปเยอะแล้ว แต่ด้วยความสะดวกสบายยังไม่สามารถไปถึงจุดที่ทำให้ผ้าลอยออกมาผึ่งแดดผึ่งลมได้ด้วยตัวเอง จึงจำเป็นที่จะต้องใช้แรงกายแรงใจของเราดำเนินการแทน สภาพของมวลผ้าจำนวนมากหลังจากผ่านการหมุนเหวี่ยงไปมานับไม่ถ้วนจึงกลายร่างเป็นอะไรก็ไม่รู้ บ้างก็จับตัวรวมกัน บ้างก็ไม่เหลือเค้าเดิม เข้าใจว่านี่คือธรรมชาติของผ้าหลังซักที่หลายคนเคยประสบพบเจอมาเช่นกัน แรกๆบอกเลยว่าเห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด ทำไมมันถึงได้อุรุงตุงนังอย่างนี้ ไม่รู้จะจัดการมันยังไงดี ใจมันวิ่งไปรอตอนที่ผ้าทุกผืนถูกแขวนบนราว แข่งกันสะบัดพริ้วโชยกลิ่นนำ้ยาปรับผ้านุ่มหอมๆ แย่งกันอาบแดดอันระอุอุ่นไปเรียบร้อยแล้ว ยอมรับว่าความหงุดหงิดนี้ทำให้จิตใจไม่สงบสุขพอสมควร แต่ด้วยเป็นภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ ไม่งั้นจะไปต่อภารกิจอื่นไม่ได้ จึงทำให้ช่วงแรกๆค่อนข้างรีบๆทำไปด้วยใจอันร้อนเร่ง ยิ่งรีบก็ยิ่งยุ่ง ติดตรง...